Electric Tears
Electric Tears
Na tien jaar in punkbandjes gespeeld te hebben vindt ex-Johanman Niels de Wit het in 2011 wel weer eens tijd worden om zich van zijn melodieuze kant te laten horen. Hij ronselt in zijn Hoornse stamcafe medebarzitter Bas de Vries alsmede bardame Els van Tol, en na vijf keer oefenen is daar het eerste optreden in datzelfde stamcafe, op de voet gevolgd door de zelf opgenomen en uitgebrachte single Bloodshed Eyes / Don't Ask Me Why: twee keer twee minuten pakkende powerpop die menig neus hun kant op doen wijzen en vergelijkingen met Squeeze, Reigning Sound en Sandy Coast op doen borrelen.
Electric Tears speelt in 2013 op Noorderslag en maakt vervolgens de meters langs alle podia die nodig zijn om uiteindelijk in twee dagen het debuut op te kunnen nemen in de studio van Frans Hagenaars. "Kan het wat zachter?" klinkt het vanuit het aanpalende Excelsior-kantoor waar de kopjes van de tafel trillen. Ja, het kan zachter - zoals de band laat horen in de ballades Forget Tomorrow en Blast Away - maar voor de rest is het weer hard, snel, kort en pakkend wat de klok slaat; twaalf nummers in 33:33. Dazzling Highs To Crushing Low is geboren.