MICH

The Joy Of Missing Out. Een hoogtepunt op het album No dat zo op het debuut van The Cure had kunnen staan, maar bovenal de ambities van de band bezingt. Nee, beter, het ontbreken van diezelfde ambities. Piet Parra, Sofie Winterson, Bastiaan Bosma, Rimer London en Mick Johan doen niet aan grote gebaren. Geen Bono “je suis un artiste” Vox. Geen wereldvrede getekend aan tafel bij een praatprogramma. Het Dasein van MICH kent enkel mooie liedjes. 

Postpunk, krautrock, shoegaze, new wave, alle genres die een DIY attitude passen worden in hun muziek verkend. Deprimerende teksten over vrolijke gitaarmelodieën. Een warme zomer waarin alles sterft. In de rups op de kermis rekenen op dat extra gratis rondje dat nooit komt. JOMO!