Roosbeef

Met Ze Willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten (2008) is de pers unaniem: dit debuut zou geschiedenis schrijven. Waar Roosbeef hier nog duidelijk klonk als singer-songwriter plus begeleidingsband, is het tweede studioalbum Omdat Ik Dat Wil (2011) een hechte bandplaat. De Roos Rebergen revu reist rond met op het podium geslepen muzikanten als Tim van Oosten (Het Zesde Metaal), Pascal Deweze (Sukilove, Metal Molly) en Tom Pintens (Zita Swoon).

Het meisje dat wacht op de eerste keer lijkt in een paar jaar tijd met een aantal even plotse als pijnlijke groeischeuten, volwassen te zijn geworden. Een vertrek naar (en terugkeer van) Amerika volgt. Het onvermijdelijke voortgaan van de tijd staat steeds vaker centraal. Gepekt door haar ervaringen durft Roos op het album Lucky ook het engagement op te zoeken. Nooit belerend en altijd met een paradox of de zo kenmerkende, verwarrende humor. In het nummer Rodeo ligt een cowboy in het natte stro uit te puffen. Zijn botten zijn weer eens gebroken, maar toch snakt naar hij naar de volgende rit. Iets waar Roosbeef zich in herkent. 

Vallen kan geen kwaad zolang het maar niet in herhaling is.