traumahelikopter

Een kaal drumstel in de geest van Joy Division, geen basgitaar zoals de Jon Spencer Blues Explosion. traumahelikopter telt af en speelt met een paar akkoorden het zweet op de muren van je garage. Simpelweg gelukkig zijn, noemt René Froger dat. En toch laat het tweede album ready as we’ll ever be meteen een rijker en melodieuzer geluid horen. Met dezelfde bevrijdend beperkte middelen worden powerpop en jangly indie invloeden toegelaten tot het rock 'n' roll idioom. 

Zanger Mark Lada: “Ik zie traumahelikopter het liefst in een traditie van gitaarbands, waarbij een stel gelijkgestemde vrienden samen de muziek maakt die ze graag wil maken. We hoeven het wiel niet per se opnieuw uit te vinden, maar we proberen wel iets nieuws en eigens te doen met de invloeden die we hebben. En die zijn zoveel breder dan alleen punk of garagerock. Als er maar een bepaald soort eerlijkheid in zit.”

Tijdens het zelf georganiseerde Zadelpijn-feest op Noorderslag en ook op Burgermania -hét feestje tijdens het South By Southwest-festival in Austin- blijkt dit een gouden zet. De muziek wordt vanaf nu niet meer alleen uitgebracht door Excelsior, maar ook door het Amerikaanse Burger Records. Daar waar nog een systeemplafond gesloopt moet worden, komt traumahelikopter.