Yorick van Norden - The Jester

The Jester is het tweede album van Yorick van Norden (ex-The Hype). ‘Het is vernoemd naar de hofnar uit Shakespeares Hamlet. Hij heette ook Yorick. En het is de eerste keer dat mijn naam opduikt in de geschiedenisboeken. Hij speelde liedjes, vertelde verhalen, bracht muziek aan het hof van prins Hamlet.’

De dagelijkse bezigheden van Yorick van Norden verschillen dus maar weinig van die van zijn naamgever. Het beroemde citaat uit Hamlet, uitgesproken bij de opgraving van Yoricks schedel, zou een op een op hem kunnen slaan, ware het niet dat Yoricks moderne naamgenoot leeft: ‘Alas, poor Yorick! I knew him, Horatio: a fellow of infinite jest, of most excellent fancy […] Where be your gibes now? Your gambols? Your songs?’ Yorick van Norden blaakt van levenslust. Je hoeft niet als Hamlet te vragen waar zijn songs zijn. Die staan op een album vol van op de sixties en seventies geënte tijdloze pop, een waar feest van melodieën en tekst. En ja Yorick, the Jester komt ook in de tekst voor. ‘I’ll be Yorick the jester today,’ zingt Yorick 2:0 in Miss Serene. Hij heeft nu die rol van entertainer op de podia op zich genomen.

Sinds in 2015 zijn eerste soloalbum Happy Hunting Ground op Excelsior verscheen, heeft Yorick bepaald niet stilgezeten. Een geslaagde clubtour met als één de hoogtepunten een supportshow van Neil Young in de Ziggo Dome, evenals een verkiezing tot Radio 2 Talent met zijn single Stranglehold. Ook trad hij toe tot de begeleidingsband van de Vlaamse zanger Bent van Looy (Das Pop) en met Anne Soldaat (DaryllAnn) een rondje Nederland te doen met Unsung Heroes. In deze muziekvoorstelling bracht het tweetal een ode aan vergeten pophelden, gecombineerd met eigen werk. Alsof dat nog niet genoeg was stond hij eveneens vijftigmaal met Frank Sinatra's album Watertown met gelegenheidscollectief Club Helmbreker op theaterfestival De Parade en trad hij op als artistiek bandleider, zanger en gitarist in theatervoorstellingen Pet Sounds 50: Tribute to The Beach Boys en The Summer of Love. Toen een doodzieke fan uit Minneapolis Yorick in de hete zomer van 2018 met behulp van crowdfunding naar de VS wist te halen, werd dat breed uitgemeten in de media.

De helft van het songmateriaal op The Jester (‘kant 1’) is opgenomen met de liveband. ‘De andere helft (‘kant 2’) is wat introspectiever van karakter. Die liedjes waren minder geschikt voor een bandbenadering. Die ben ik met Reyer Zwart, die blazers- en strijkersarrangementen schreef, en een stel klassieke musici gaan opnemen.’ Het album is geproduceerd door Yorick zelf met Excelsior huisproducer Frans Hagenaars.

Deze nieuwe aanpak van bandsongs en georkestreerde stukken werd ingegeven door Yoricks hang naar constante vernieuwing. ‘Ik wil mezelf altijd blijven uitdagen.’ Die uitdagingen beperken zich niet tot de uitvoering, maar behelzen ook de vorm en inhoud van zijn composities. Bij de single Gonna Try For The Sun van zijn vorige album bestond de uitdaging bijvoorbeeld uit proberen een song te schrijven met zo min mogelijk akkoorden, zoals zijn grote voorbeeld Harry Nilsson in Coconut. ‘Het is me op de bridge na gelukt, om het bij twee akkoorden te houden,’ blikt Yorick tevreden terug.

Bij wellicht het meest poppy nummer van de plaat, More Than Words – niet te verwarren met die rockballad uit de nineties – bestond de uitdaging juist uit het tegenovergestelde: zoveel mogelijk akkoorden. ‘Ik heb het even nageteld. Het heeft exact 22 verschillende akkoorden. Dat past wel goed bij dat stuiterende gevoel van verliefdheid dat wordt bezongen.’ Dat die titel al vergeven was, vindt hij wel aardig. ‘A Song For You bestond ook al als titel, verschillende songs zelfs, van Gram Parsons bijvoorbeeld of Leon Russell.’ Vergeet niet dat Yorick van Norden ook een beetje een popprofessor is, net als Leo Blokhuis. Zijn aandeel in diens theaterprogramma’s Pet Sounds 50: Tribute to The Beach Boys en The Summer of Love hoeft dan ook niemand iets te verbazen. Yorick schuift trouwens sowieso regelmatig aan als popmuziekkenner bij diverse radio- en televisieprogramma's in de lage landen.

Nog zo’n grote uitdaging schuilt hem in het magnum opus van het album, slottrack Suite No. 2, een van de twee suites op het album. Het bestaat uit vier aparte delen. ‘Net als mijn helden Brian Wilson op Smile en Paul McCartney, eerst op Abbey Road en later op Red Rose Speedway van Wings, wilde ik ook eens een grote medley schrijven.

Voor het artwork putte Yorick zijn inspiratie uit het schilderij Stańczyk van de Poolse schilder Jan Matejko (foto: Nick Helderman). We zien Yorick in een rood hofnarkostuum. Er zitten ook een paar moderne elementen in de geregisseerde foto, die aanvankelijk helemaal niet opvallen, omdat je als kijker in de waan verkeert naar een middeleeuws schilderij te kijken. De twaalfsnarige Rickenbacker-gitaar in de hoek, de gitaarversterker met het rode lichtje onder de tafel. Zelfs de letterbak van zijn eerste album figureert in deze setting. ‘Voor de muziek kun je hetzelfde zeggen. Het grijpt qua songs en geluiden dan misschien wel terug op de sixties en seventies. Toch had de plaat alleen maar nu in onze tijd gemaakt kunnen worden, al is het maar omdat ik er toen nog helemaal niet was.’